SEN YOKSUN
Bak ben geldim, kaç kez geldim, kaş kez..
Ama sen! Sen yoksun. SEN YOKSUN Her gelişimde Seninle o ilk buluştuğumuz yerde Alışmışım bulmaya seni Bense günaşırı gelmeyi sürdürüyorum Senin kokun, senin ayak izlerin Yitmesin diye oracıkta Ama, Sen! Sen yoksun Birlikte oturduğumuz Ağacın gölgesinde seni bekliyorum Geliş yollarına umudumu ekerek.. Bakışlarım yollarına dalar gider Yollar nasıl da incelerek uzuyor Ve kayboluyor uzak ufuklar ötesine doğru... Her gelişimde buraya Yanıma, yanıbaşıma özlemini, düşünü ve resmini koyuyorum Hiç yalnız bırakmıyor beni düşlerin Bunlarla konuşuyorum Bunlarla teselli buluyorum Ama, sen! Sen yoksun Öyle çoğalıyorsun ki Öyle de artıyorsun kendinden İçim dışım,yanım yörem sen oluyorsun Burada kımıltısız seni bekleyen adam Ben değilim sanki Sen oluyorsun Sen soluyorsun Sen konuşuyorsun Sen gülüyorsun... Nakış nakış işlenerek Gözlerimin içine içine... Kendimde yitiyorum, Gözyaşının taprağa karışması, Bir damlacık suyun buharlaşıp uçması gibi... Düşlerimin derin maviliğinden Ve düşlerimden uyanışım vuruyor Umudumun tam orta yerinden Yanıma, yöreme bakınıyorum Her yanım ateş denizi Ben yanıyorum Ben üşüyorum Ama sen! Sen yoksun Bir kara bulut çöküyor üzerime İçime doluşuyor islim islim O ilk buluştuğumuz yer Yüreğime akıyor bir lav gibi... O ağac, o gölgesini bize veren ağaç Can alıcı bir dev oluyor Ve o gölgelerkeskin esintili bir buzul Dışım donuyor, içim köz kundağı Mavi mavi yanıyor... Ama, sen! Sen, yoksun işte.. Sen yoksun sevgili Sen, yoksun KÖMEN-Haydar OKUR |
sevgili Kömen..
(seni bu sitede henüz kesfedemediler.)
özlemi,sevgiyi böyle güzel tarif eden kac yürek kac kalem var...?
harika dizelerdi,keyifle okudum..
kalemine yüregine selam ve sevgiler...
YILDIZ