Bir münasip zamanda, saat onda demiştin
Kordonda bekle dedin, sen zamana uymadın
Baharda kar yağdırıp, mevsim gibi değiştin
Üşüdüm gel diyerek, yalvardım da duymadın

İzmir’in kızlarına akıl ermezmiş derler
Ne kadar sevdiğini belli etmezmiş derler
Aşka ayırdıkları saat yetmezmiş derler
Ömrümü adayarak, gelmiştim de duymadın

Koşarak geldim sana ellerimde güllerle
Kulağını çınlattım, yazdığım şiirlerle
Kalbim dedi ki bana, duymuyorsa sen gürle
Sahilden gürleyerek, seslendim de duymadın

Masaya bir kalp çizip içine bir mum yaktım
Umudumu kesince gelmez diyerek kalktım
Yazdığım mektubu da emanete bıraktım
İzmir’den ağlayarak, ayrıldım da duymadın

Kalbinde yoksa yerim, anma sakın ismimi
Vapurlara binerken, denize at resmimi
Böylece unutursun, seni seven cismimi
Bu aşkı yaşayarak, kahroldum da duymadın