Bir kış günüydü çamurda kaydın
Yere düşünce “ Aman” dediler
O an sanki bir hilaldin, aydın
Bu kimdir dedim,”Canan” dediler

Komşuydun bana, sık sık oynardık
Issız ve sakin, bir yer arardık
Bir dilek tutup, dua ederdik
Dilekler tutar, “İnan” dediler

Her gün isterdim seninle gezmek
Sensiz masada yenmezdi yemek
Çocuk aklıyla nedir ki sevmek
Sevgi her derde,”Derman” dediler

Tertemiz bir aşk yaşar kalbimde
Sen gittin adın, düşmez dilimde
Ve solgun resmin, şimdi dilimde
O kız şimdi bir “Fidan” dediler

İzini sürdüm evine kadar
Sevenin kalbi istemez radar
Sana yaklaştım, bir adım kadar
Son sözü sendin, “Yaman” dediler

Aşkımı gizli tutmayı bildim
Dilek tutarken, ben sana eldim
O çocuk büyüdü, kalk! Sana geldim
Geç kaldın geçti, “Zaman” dediler

Canan ölünce Yaman’da yandı
Aşk ateşiyle şehir uyandı
Onların adı dile dolandı
Bin yıl tüter bu, “Duman” dediler
YALNIZ KALEM/A.Y