Ağlamaya An Kaldıbiliyorum, hissediyorum her şeyden vazgeçmişliğini aşk’a sevdaya gönül gözünü kapatışını teslim olmuşunu tümüyle, esiri olduğun zihnindeki o melun savaşa, Ah bir de nasıl olduğumu sormuyor musun adetten mecbur iyiyim diyorum.... kötüyüm, hem de çok... tahmin edemeyeceğin kadar yemyeşil koca bir ormandan geriye kalan külleri izliyorum.. ah cananım bir perdelik hayatımdan bir sahne alabilsen tutunsan sevgi dolu yüreğime, Ah! cesaret gösterip tutsan ellerimden ...kim bilir, kaçamak bakışının sancılarından çoğalırız kim bilir yeniden doğarız birbirimizden oysa ben ezbere bilirim, yirmi dokuz harfin asil dansını, sevdiğini sevmenin, sözcüklerindeki tümcesini ağlamaya an kaldı, can suyum az sensiz bu şehrin sokaklarında istersen düşerim düşlerinden, hayallerin değilsem ve lakin içimdeki o çocuğu bir sustura bilsem Aliye Uyanık (BOZOK KIZI ) 06.12.2013 |
Tebrikler şairim