Dışarda rüzgarın yapraklara
Vals yaptıran hüzünlü sesi
Odada çaydanlığa nağmeler söylettiren
Köşedeki sobanın sıcacık nefesi
Acıyı ortalığa saçmıış
Gözlerinden bikaç damlanın dökülmesi
Bedeni odada bulunsada
Ruhu rüzgarın esir ettiği sokaklarda
Düşünceleri
Sokaklardanda uzaklarda
Mor renkli soba keyifle yanıyor
Pencereden süzülen ışık
Kederlere bürünmüş yüzü aydınlatıyor.
Burnu akmış, dudaklar ıslak
Bu adam düpedüz ağlıyor.
Feyrada bulanmış iç çekişleri
Hikayenin sonunu anlatıyor.
Gece boyu sürüyor
İçerde sobanın , dışarda rüzgarın sesi
Vedalaşılmış hayatla
Kalmamış hiçbirşeyde hevesi
Ölü gibi uzanmış odanın ortasında
Gözleri takılmış kalmış bir noktada
Umutlarını kurcalıyor gibi
İçini saran derin boşlukta.
Farkında bile olmuyor
Ne sobanın neşesi
Ne kükreyen rüzgarın öfkesi
Çekmiş bu alemden elini eteğini
Kabullenmiş hayallerinin bittiğini
Bu kadar zor oluyormuş
Umutların bir bir tükenmesi
Dayanılmaz oluyormuş
Birini karşılıksız sevmesi.