Ağaç
Zaman takvim yapraklarından dökülüyor
Ben eskiyorum Buruşturulup atılan kâğıt parçası gibi çocukluğum Sözcüklerle bakıyorum dünyaya Ne gençliğim duyuyor sesini Nede sayfalarımı yollarına döktüğüm sevdiklerim Hangi ağaçtan çıksam Hep biraz eksik sayfalarım Duyun sesimi Yakındır bir sobada yanmam Sayfalarım açılmadan sararmış Okunmaya özlemle Gençliğim eşikte Sevdiğini bekliyor Sonu çıkmaz sokak Akif tütüncü |