SON DÖVÜŞ
Kırkikindi yağmuru misali öfkem
Nisan yağmurlarına dönüştü. Az mı bekledim sanırsınız. Az mı umutsuzluk çektim. Ne yaralar açıldı içimde Ne kırgınlıklar boy verdi Güler yüzlü bir dolunay biçiminde. Güzel günler büyüttüm Kurak ömrümün çöllerinde. Güzel hayaller kurdum İçimin susuzluktan kavrulan göllerinde. Bitmek üzere olan her sevdaya Gün ağarmalarında su verdim her gün batımı kendimi öfkemin sabrıyla yeniledim Yavaş yavaş ölüştü Sancılı bir çürüyüştü Benim bütün kısır çabam Belki bu benim için Son dövüştü. |