parmak izlerimin arasında saklanmış geçmisimdeyim;
yılları inkar edercesine,
düşlerimde sana intihar edercesine...

sessizce bekliyorum seni
yokluğunun kokusunda geziniyorum her gece.
boşluğa bırakıp gittiğin sözlerini ezberletiyorum dilime.
unutmamak için de notlar yazıyorum gizlice.

şimdi gözyaşlarımı bıraksam avuçlarına,
kaç tanesinde görebilirsin ki kendini?
açıp baksan içlerine,
hangi acımın sesini duyarsın ki yüreğinde?

itham edilmiş suçların hapsindeyim.
itiraflarım özgürlüğüm olacak biliyorum
tutuklanmış dilimle konuşamıyorum,
anlatamıyorum kilitlenmiş sözcüklerimi,
diyemiyorum sana:
seni seviyorum evet çok özlüyorum...!
diyemiyorum...!

bir bağırsam, çığlıklarım yırtar gökyüzünü
yerle bir olur dağlar hasretimin şiddetinden
kara kışa döner bir anda, baharın çiçek dalları
eğer ki, geleceğini müjdelemezse kelebekler
alırım üzerindeki bütün renklerini,
çözerim dilimden korkumdan diyemediklerimi.

biliyorum... aslında sende duyuyorsun beni
biliyorsun... dilimde asılı kalmış sözcüklerimi
anla artık ..!
ben ne giden olmak istiyorum!
ne de geride kalan!

istediğim yalnızca parmaklarınla şimdi/me dokunman.../NergizA/