Kaos/Final---“Seviyorum”! diyordu yine şair son dizelerinde. belli ki; mevsimler geçmiş dokunamamış yarin tenine Artık ten de ten değildir Hüzzam bir tenni tenenendir. Zamandan kalan geriye Hepimiz biraz sevdik amma Hangimiz tutunabildik ki hiç bırakmaksızın sevdanın eline Şair! tek sen değilsin seven Ben, sen, o, biz, siz, onlar Bacın, kardeşin Anan, baban, deden, nenen Ağaç, deniz, göl, balık Yayladaki ulu çam Çatlak çorak toprak ve kuruyan şelaleler Sadece sarı birer leke çaldı felek Albümlerimizdeki Delidolu sevdalı resimlerimize Ama biri gelip görse ne der şu virane tanınmaz halimize? Şimdi durulma/düşünme zamanıdır Terkedip ahu zarı Pisleyip kirlettik dünya atmosferini ve tüm suları Yıktık, deldik, devşirdik kocaman kocaman dağları Yedi bitirdi kendini de Doğayı da dünyayı da Memleketi de Şu insanın Duygudan, güzellikten bilimden yoksun ezber ve inatla peşinden yürüdüğü Körolası yoksul ve kara sevdaları Eğer hala yerinde duruyorsa Tanrının bahşettiği o zeka kırıntıları Beyninizde Ve bir katre duygu kalmışsa Yüreğinizde Gözünüz kulağınız beyniniz diliniz Hele eskisi gibi koku alıyorsa burnunuz ve hala dokunabiliyorsa bir elmaya eliniz O zaman ne duruyorsunuz ? ---Seviniz Şimdi ve her an Sevme zamanıdır Bir şair uydurmasıdır ki; Bülbüller asla figan etmez aşktan İstediği zaman konar güle İnanmıyorsanız Sorun bir bülbüle Şimdi ve her an Sevmek zamanıdır Celal Çalık |