IRAK
Belki bir gün vuslat gelir...
Ümit ile ümitsizlik arasında Şehir şehir aradığım sen Rüyalarda kabus gibi Alıp uzaklara götürüp Kaçırma kendini. Olmadı sensiz Can suskun ve ümitsiz. Anlamaz kimse Kimse sormaz halimi. Olmuyor sensiz... Çare hazinesinin anahtarı ellerinde. Gözlerine düğüm düğüm katlanmış hayalim Üşüyorum ne olur gitme Ve gitme uzaklara alıp götürüp kendini. En umulmaz yerde yaralayıp bırakma beni, Ne elim ayağım tutuyor ne de gönül dilim, Fikrimin sedası sığmıyor içime Atamıyorum içime, Tutsağınım tam gönülden prangalı, Sözümü yükseltemem zira sen sultansın. Ama alıp uzaklara götürüp kaçırma kendini... Güven Fatsa |