BİL İSTEDİM
incedir gönüle giden yol
sırat gibi bilmediğini bildiğim halde ne cesaretimi elime alabildim ne de sözleri dilimde tutabildim zordur yokuştur sarptır gönüle giden yol... görmediğin bir yerde kaldım bir köşede... ne gözlerine bakabildim ne de yüzüne... çölün içinden geçer kor ateşte yanmaktan sonra gönüle çıkar yol... değildim ben bir mektup kaleme alacak kadar güçlü sözcükleri dizecek kadar şair ellerine verecek kadar cesaretli ifadesizce sükutu sarıp dilime kaybolan ben değildim. ne adımı söyleyebildim ne de senin adını... her nerede olursa olsun kaç sene geçtiyse de unutamadım bil istedim. ne mektuba göz geçirmiştin ne de bir şey söylemiştin... ama ben seni çok sevmiştim... hiç bilmedin... Güven Fatsa |
gönüle giden yol...
güzel bi şiirdi,kelimelerinizin bütünlüğünü kutluyorum yüreğinize sağlık
saygılar