SON NOKTA
kalan dakikalardan haberim yok
sona ve son durağa ne kadar yakınım! geçmişe dalıp gitsem önümde takvim sayfası çok, doğum ile ölüm arasında bir noktadayım sanki hiç ölmeyecekmiş gibi... mevsimlerin doğum ve ölüm senfonisini dinlemeden, ilkbaharda taze sevinçlerim sonbaharda yitirdiklerim oluyor hiç fark etmeden. dalıp bir hayale gidiyor gözlerim, sanki hiç ölmeyecekmiş gibi... doldu denildiğinde zaman hangi dert kalır aklımda yaşadığım hayattan! bir kor gibi fikrimi nedir böyle dağlayan, olur mu dersin ey sevdiğim bizi hatırlayan! sanki hiç ölmeyecekmiş gibi... Güven FATSA |