BİR BARDAK DEMLİ ÇAY BİR DAMLA GÖZYAŞIRüzgarların çılgınca estiği bir damla mutluluk için çırpınan kaybolanlar şehrinin kırmızı bültenle aranan en belalı üyesiydim her düşen yaprak yere düşen umutlarım gib sürüklenirken geçmişe kaderi kandırarak son bir hamle yaptım ve yalnız kendimin olduğu poker masasına bütün taşınmazları ileri sürerek rest dedim arkama yaslanarak... Sanki bir kasırga koptu peşine yerle bir olurken gerçekler ruhum isyan bayrağını dikmişti geçmişine zaten asi ruhumun az rastlanırdı eşine. Bir bardak demli çay dedim sanki sahilde bir çay bahçesinde keyifle yudumlamak zamanıydı ve ben o kadar bıkmıştım ki yalan şemsiyelerinin altında kalmaktan kara bulutların arasından arada bir görünen bir damla güneş isteyen sırtımı ısıtmakmış gibi tek derdim bütün umutlarımı masaya serdim.. Sessizce gelip kuruldu karşıma ah desem kaçacak kadar çekingen dur desem şaşacak kadar kıvamındaydı tavşan kanının kırmızısı elime aldığımda ince belinden burnuma dolan sıcak kokusu cennette bir köşeye kurulmuşum da bütün sorunları dışarıda bırakmışım gibi doldu genzime ben ne çok da güvenirdim içimde ki sezgime bu çay iyi gelecekti rüzgarda sallanan umutlara başımın üstünde dolaşan kara bulutlara. Bir yudum alarak içime çektim kaçmasından korkan bir eli tutar gibi yavaşça inadına takıldı boğazıma bir öksürük krizinin ardından bir damla gözyaşı olup düştüm avuçlarına Elhamdülillah deyip sürdü dudaklarına.. .. Ayvazım DENİZ |
Bir yudum alarak içime çektim
kaçmasından korkan bir eli tutar gibi yavaşça
inadına takıldı boğazıma
bir öksürük krizinin ardından
bir damla gözyaşı olup düştüm avuçlarına
Elhamdülillah deyip sürdü dudaklarına.. ..
nefisti...
can
tebrıklerimle