Koyu karanlıktayım perdeler açılmıyor
Odamın köşesinde bir sandık bana bakar
Ne yapsam da anladım gerçekten kaçılmıyor
Kapağı aralasam görünen beni yakar
Bile bile uzattım elimi kapağına
Hazırladım kendimi ayrılık sapağına.


Açınca kapağını bir an tereddüt ettim
Tuhaf bir koku sardı etrafını odamın
Naftalin kokusuymuş hemen üstümden attım
Burnunu kırıyormuş tuhaf koku adamın
Hayalle gerçekleri anında birleştirdi
Geçmişi bir ok gibi gönlüme yerleştirdi.


Sanki her şey dün gibi canlanırken gözüm de
Aşkın ince sızısı yüreğimi dağladı
Bu nasıl bir aşk ise silinmedi izi de
Beni geçmiş bağlarla kuşatmayı sağladı
Leke leke olmuştu sandığa tıkılmaktan
Bu görüntü kurtatdı yeniden yıkılmaktan.


Lekeli bir aşk ile ömür geçmezdi zaten
Bembeyaz bohçalarda saklandı zaman zaman
Naftalin kokusuyla korunmuştu da yiten
Buna rağmen lekeler vermemişlerdi aman
Kapattım kapağını içime doldu neşe
Perdeleri açarak el salladım güneşe.


Geçmiş geçmişte kalsın geleceğe bakmalı
Küf kokan hayallerse sandıklarda kalmalı
Yeniden aşık olup meşaleyi yakmalı .
Sonunu düşünmeden o denize dalmalı
Zaman öyle kısa ki su gibi akıp gider
Değerini bilmezsen yaşam yalnızlık güder.


Ayvazım DENİZ