Dünyâ hâsıl oldu ya Sen söyleyince kün’ü
Ben ondaki her var’da Sen’i gördüm Allah’ım
Mevsim kışa dönünce, soğuk bir Şubat günü
Yağan bembeyaz kar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Kullarının yaptığı kâh iyi kâh kem işte
Küçücük bir yavrunun annesini emişte
Bizlere bahşettiğin ekşi, tatlı yemişte
Elma, armut ve nar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Kimi dost samîmiydi, kimi söyledi yalan
Bâzı gün yüzüm güldü, bâzı gün oldum nâlân
Bâzen güzel bir türkü, bâzen tasavvuf çalan
Ney, bağlama ve tar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Mutlakâ senden izler mevcuttur sağda solda
Ayaklarımız yürür Sen’in izninle yolda
Kendine helâl edip, yârini saran kolda
Beynimizdeki zar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Telâşlı hâllerinde işi ivedilerin
Nûrlu isimlerinde üçlerin, yedilerin
Hava kararıp gece olunca kedilerin
Gözlerindeki far’da Sen’i gördüm Allah’ım

İnsanın her türünde, ölülerde, sağlarda
Bakarsan salkım salkım üzüm veren bağlarda
Yemyeşil ovalarda, tepelerde, dağlarda
Kayalıktaki yar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Hep Sen’i hatırlatır bana berrak bir dere
Adını söylemekten yorulmam milyon kere
Gencecik civanların bâzen hiç suçsuz yere
Asıldıkları dâr’da Sen’i gördüm Allah’ım

Hâkimlerin adâlet dağıttığı tartıda
Mıknatısta bulunan ekside ve artıda
Denizlerin üstünde uçan beyaz martıda
Yerde sürünen mar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Melekleri andıran temiz kalpli özüyle
Keman kaşın altında o simsiyah gözüyle
Beni benden alıpta baldan tatlı sözüyle
Gönlümü çalan yâr’da Sen’i gördüm Allah’ım

Ben beyaz sayfalara hep Adını yazandım
Bâzen akıllı uslu bâzen coşup azandım
Hep çalıştım rızkımı helâl yoldan kazandım
Zenginlikte ve dar’da Sen’i gördüm Allah’ım

Berekettir göklerden Sen’in izninle akan
Yine Sen’in gücündür göğe yıldızlar takan
Yunus’u gezgin eden ve Mevlânâ’yı yakan
Alevsiz yanan nâr’da Sen’i gördüm Allah’ım

Aklımdasın lokmamı aşa her bandığımda
Bahşettiğin pınardan su içip kandığımda
Adını her anışta kor olup yandığımda
Yüreğimdeki hâr’da Sen’i gördüm Allah’ım
Dünyâdaki her var’da Sen’i gördüm Allah’ım


.