"Küre Isınması"nı bilsende, bilmesende
yada bilmek istemesende;
"- Atmosfer’de Delik mi var be?
Ozon da ne?
Haydi Canım sende!"
deme bana İstanbul. (*)

de;
"- Bana ne!" Öğrenme-bilme!
ayıp değil ama;
14 Milyonluk Bilgenle,
Komik olma İstanbul!

Bana mı yani;
Fokuşama’da olan Deprem?
Suya-Havaya-Toprağa karışan Öldürücü Işın,
ve çatlak Silolarda saklanan Radyo-Aktifli-soğutma Su artıkları?
Haydi Çernobil’i unuttuk!
Ya Japonyada Patlayan 3 Atom Santralı?

Bana mı yani;
Filipin’lerdeki Orkan?
Yüzbinleri Evsiz-bırakan
4 bin Canlık Katliam?

Bana mı yani;
gittikçe artan Zelzeleler, yıkılan Evler?
Yüzbinlerce Kilometrekare yanan Orman?
Deniz Seviyesinin artması, Su basması?

Bana mı yani;
Kutuplarda çözülen Buzlar,
Dağ-Tepede eriyen Buzullar,
İklim kaymaları, aşırı Yağmurlar?

Seni sevdiğimden
kendime Yar edip Kolunu koparttırmayım diye,
Bertol Brecht’çesine saldım-bıraktım Elini.
Gücüm yetmedi inan; Kuyunu Kazan, oturduğu Dalı Kesen İçerdekilere.
"Seviliyorum!" diye;
büyümeye zorlatma kendini!
Ne içine çek, nede üz beni;
Bir Kanser gibi büyüdüğünü görmeye.

Aferin!
Birçok Avrupa-Amerika Metropol’ünü geçmişsin,
beni dinlemeyen Dünler
Eğlence yapmış seni "Köçek gibi" yani.
Aldatıp-girmişler Koynuna, doldurmuşlar içini
dahada sokacaklar hala;
İnsan, Metro, Marmaray, Oto Yol ve Araba....
3 Asma Köprülü Yolla Sıkmışlar Boğazını, niçin?
Seni sevdiklerinden canım İstanbul,
senden vazgeçemedikleri için.

Seni seven ben,
seni sevenleri senden de daha çok sevdiğimi bilmeni isterim.
O nedenden;
"- Kimseyi zorlamadım. Onlar kendileri geldi!"
de deme bana;
Böyle çılgınca
Tenkit-Küfürle Öğüt’lediğim için seni,
affet beni
İstanbul!

(*) İstanbul Seni (4) Şiirini lütfen okuyunuz.