kelimelerin dilime küstüğü andı gidişin
dudaklarıma fütursuz küfürler dolduğunda
ve sen dipsiz bir kuyuya gömüp örttün üstümü
öksüz umutlarımı bir bir sıraladın baş ucuma



yokluğunda kir taşır şimdi saatler ömrüme
gelişine sakladığım gülüşlerim dar ağacında
gelirsen bir gün ömrüme ödül olacak sesin
gözlerin güneş misali doğacak karanlığıma



artık hasretin rüzgarına bıraktım bedenimi
umutlarına ortak olmak bir düş nasıl olsa
ah be cancazım yüreğimin tek kıblesiydin
ömrümce taaf etmekten bıkmazdım asla



haydi şimdi gel de gör şu harabe eserini
ölüm her dem ezber bozar oldu canımda
oysa ki idam sehpalarından korkum olmadı
tek korkum sensiz gecen her bir solukta



ah be cancazım adını vefasız koysam ne ki
sevdan acık yara kanar her an damla damla
ki her insanın bir utancı mutlaka var derdin
benim utancım sana inanmak mıydı yoksa



ah be gülüm sevdiğim can özüm yiğidim
ne çok da sevmişim seni farkında olmadan
sen namertçe çekip gitmiş olsan da bil ki
ben seni sevmekten vazgeçmedim ki asla



ay/su