Vaz geç güz goncası geçme ilimden,
Evâhir ömrümde gülecek-miyim?
Yakma yüreğimi ta bam telimden,
-----Vuslata erip-te gülecek-miyim?

Yüreğim müptela acı kedere,
Emeklerim zâyi gider hedere,
Şirksiz boyun eğdim Rabbim kadere,
-----Bir gün bende mutlu olacak-mıyım?

Yüreğim yaralı gözlerim nemli,
Günlerim geçiyor acıyla demli,
Hangi kalbe değsem hepsi elemli,
-----güllerim açmadan solacak-mıyım?

Derdim depreşiyor tutmuyor yama,
Yağmurlar vuruyor buğulu cama,
Hayat denen ise koca muâmmâ,
-----Ak perçemlerimi yolacak-mıyım?

Bir kalbe dokunsam bin ah çekiyor,
Dermanı tükenmiş yere çöküyor,
Gözlerinden kanlı yaşlar döküyor,
----- Murada ermeden ölecek-miyim?

Leyâl-i hasretle geçer geceler,
Mütenâhi lisan dilde heceler,
Dünyaya konup ta göçtü niceler,
-----Mihmanım dünyada kalacak-mıyım?

Afâk-ı enfüs-de dert katar katar,
Her yürekte ayrı bin keder yatar,
Visal-i firkat’ta güneşler batar,
-----Cinân-ı cihânda olacak-mıyım?

Emine erdem 8/8/2013
(hazan gülü)

(KELİMELER)
Evâhir: sonlar son günler. Müptela: tutulmuş,üzüntü, tasa.
Muâmmâ: anlaşılmaz. Perçem:kâkul. Leyâl-i hasretle. Hasret geceler.
Mütenâhi:sona eren biten. Mihman:Misafir. Afâk-ı enfüsde:Dış ve iç dünya.
Visal-i firkatta: kavuşması imkansız. Cinânı cihânı: cennet. Bahçesi