HAZİN ÖYKÜM
Sislerin gölgesinde başladı hazin öyküm
Bir dağ yamacında sahipsiz ve kimsesiz Hayata nasıl geldiysem tek başıma başı dik Yürümeyide öyle öğrendim kimselerden habersiz Korkmadım gecelerin puslu yollarından Zemheriler yıldırmadı çocuksu yüreğimi Belki çok baharlar görmedim ama İmrenmedim asla yalancı gök yüzüne Saymadım yüzüme düşen çizgilerimi Bakmadım birkere aynalara umutla Hani yaş otuzbeş yolun yarısıydı ya Ben yarısında kapattım hayat defterlerimi Karanlık ülkelere yolladım sevda seferlerimi..... |