Eski Bir Türkü (Hazırlık 1)Bir damla su içinde hayat denen muamma. Bir damla kan kök salar sargı tutmaz yarama. Düşer de mevsim mevsim dallarımdan yapraklar... Bir güneşi yoğurur vatan olmuş topraklar. Geceler derya gezer gündüzler düşer neme. Hey gidi kör karanlık çile benim kime ne...? Mum yakıyor güneşten hu çekiyor dervişim. Dergâhın kilit taşı taş temele ermişim. Şimdi bir hayal gibi girdiğim başka kılık! Kanlı kefen sır verse çürümez kanlı sarık! Sancağımı görenler âşıktır bu hilale; Kumaşı Malazgirt’tir rüzgârı Çanakkale. Dalgalan sen de öyle bin yıllar gibi yeni; Turan elinden geldim Altaylar tanır beni. Kafkasya üzerinden Kırım’ın bozkırından Erciyes eteğinde kara kıl çadırından İstanbul surlarında melekleştiğim zaman; Balkanlara selamın mührünü tanır ferman. Çadırdan saraylara girdiğim gün, bilmişim. At sırtından indiğim gün sürgünde ölmüşüm. Can yoldaşlarım gibi bitecek her seferim. Adı yok ocağında toplanacak neferim. Arifler verecek de hikmetten nefesini; Minareler kendinin hissedecek sesini. Bastırmak için yine, çıldıracak edepsiz Duyan var mı ölüyü ağlayan kim sebepsiz...? Ben çok ağladım dostum bulanık sele döndüm. Deryaya karışınca tertemiz güle döndüm. Gülzarımın kokusu yayıldı buram buram. Bülbülü katledince dağıldı gönül yuvam. . . . Bülbül kanıdır güle kırmızı rengi veren. Türlü rengi olsa da sabır güldür gül eren. Kanlı gözyaşı kahrın dile gelmez cismidir. Acıyı yudum yudum içmek bunun resmidir. Bülbül kimi insandır kimi kurumuş ırmak.. Kimi Mevlayı ister kimi Leylaya varmak.. Beş bin yılımın sözü dilin dizginini tut...! Hırs haddini bilseydi kibirlenmezdi Nemrut...! Kimse eşkıya doğmaz, bela olmaz, it salmaz. İfritler saldırırsa; şeref, namus, şan kalmaz. Sancağın hükmü geçmez haksızlık yapılırsa; İfridin sonu gelmez hak yoldan sapılırsa; Ey yüce dağ zirvesi bin sene yaşadığın; Dün ü günü tecrübe damarda taşıdığın; İlim irfan dergâhı kendini yenme fırsatı. İlmine secde eden âlimin kandır sanatı. Kılıca yol gösteren kalemin erdemidir. Erdem odur ki sözün gönül almış demidir. Kılıcın gönlü vardır âlim bunu alandır. Kim ki başka söylerse bil ki sözü yalandır. Sözü eğip bükmeden söylemekse delilik; O yüzden deli kanda hiç bulunmaz velilik. Düşene el uzatmak peygamberlik mirası. Din dil ırk bilir miydi İlk Adem’in Havva’sı. Kabil’in ayak bastığı akıl nefsini kaşır. Kan davası güdenin kanı kimden iz taşır? Elhamdülillah daim Habillerdi sultanım. Beş bin yıllık ömrümde gözyaşıydı vatanım. Bayrağı bayrak yapan destan yazan gözyaşım. Ben vatan değiştirdim şahidim mezar taşım. . . . |
Kul kulluğunu bilse edermi eziyeti.
Çok harika anlam dolu bir şiir kutlarım ihlaslı yüreğinizi.
Selamlar Saygılar.
emine erdem tarafından 11/20/2013 6:42:53 PM zamanında düzenlenmiştir.