Formatsız şiirAteşim donmadaki yüze kadar say İn cam bir düşten şehrin güneşini sıvayan kalbi tutsak falanca An bizim. Dur orda Ancak- pimi ekilmiş toprak Yanında gök yüzü karı çatlamış bu mevsimin Kanın yansımasındaki ateş Şimdi sana bir masaldan beyaz pelerinli periler göndersem okuya bilirmisin fanzinlerini sen desem ateşin mavi yüzünden bir kentin vebali bu kaçıncı uyak avuçlarında suya arşipel Thera ağzının kıyısı bilirim de’ neden suya meyilli an söndürülürken Bak anımsa kaçıncı mevsim geçişi bir şiirin üstünden Donma türevi bir kalbin soluğumda yanan lamelif unuttum kaç tenhalık sığar gölgene ben yokken Anla beni diyedir bu yağmur suya verdiğim gece kazınmış bir cümle kreter. Kalbin silinmez bir tek dize güz de bitti. Orda mısın yoruldu ağaçlarda sarı kanda kırmızı suda mavi külde siyah Senin için Ben sen aşk Sen siz yaş anılmaz ki Acı ardındaki binlerce mecazi ömür Öperken yüzünü verme hayata diyedir Boynuma asılmış ektodermin (ş)ahı ellerinle tutup Siyah bir cümle geçirmeden ilmiğime Söyle ... CC_ |
sadece senin bildiğin
benim gittiğim
günah denilen
fakat cehennemsiz bir küfür...
dua ile abim...saygılar..