etme

yaşadığın hayatın kıymetini bilmiyorsun
sadece dış görünüşlere önem veriyorsun
maneviyatı bırakıp maddiyatı istiyorsun
gençliğini çok kötü işlerle heba ediyorsun

etme

gerçeğin dağlarına umutsuzlukla çıkıyorsun
bakılacak yüzlere utanılacak söz söylüyorsun
yüreğinle değilde gözünle hüküm veriyorsun
ricayı ve teşekkürü hep gereksiz görüyorsun

etme

seni dinleyip anlamayanlarla oturup kalkıyorsun
dertlerin nerden geldiğini bilip sabır etmiyorsun
hiç kendine bakmayıp başkalarını eleştiriyorsun
cimrilik deyince ilk akla gelen isim sen oluyorsun

etme

nasihatlara kulak tıkayıp dinlemezden geliyorsun
içindeki acıları içine atıp kimseyle konuşmuyorsun
kırmızı gül renginde mahsun sevdanı çok üzüyorsun
böyle sevipte kalbine aşkım yazmayı çok görüyorsun

etme

hasretin bestelediği rüzgarla geçmişe takılı kalıyorsun
ölümü bilerek neden dünyada kalacak gibi yaşıyorsun
keşkelerle eyvahlarla vahlarla sol yanını sızlatıyorsun
ne olursan ol yine gel diyenlerin davetine gitmiyorsun

etme

doğallığın huzurunu doğal olmayan yollarda arıyorsun
sadeliğin sahtelik sevmediğini bilip nasıl unutuyorsun
neden hayat sende yüzerken sen hayatta boğuluyorsun
söküğü kişiliğinde olan insanlardan uzak durmuyorsun

etme

sicili bozuk sebeplerle haddini aşıp beladan kurtulamıyorsun
kederle yoğrulmuş acılar durağında müsait şiirlerde iniyorsun
şu hayat denen kısa metraj filmde kendine gurbet oluyorsun
ALLAH aşkı hep seninle her zamanki gibi görmezden geliyorsun

etme

yazık yaşamı çocuk kalbi ile değilde şu taşlaşan kalbinle yaşıyorsun
yaptıklarınla insan olarak geldiğin dünyada insanlıktan çıkıyorsun
iyiliğe meyilli edebinle insanlara farkını yaşatarak hissettirmiyorsun
iyiliğin ve kötülüğün kavgasında neden hep kötülüğü besliyorsun

etme

ALLAH’tan başka gidecek kapımız yok bu kapıya gelmek için ne bekliyorsun
bir gün seninde anı olacağını bildiğin halde hala çelik çomak oynuyorsun
ömründe sığınacak limanlar bulmuşsun ahh ahh mevlaya şükür etmiyorsun
eski bir şarkıda gözlerin doluyor sanki hayattan göçenlerle sende göçüyorsun

etme

ne olur kendine gel sevdiklerinin en büyük isteği bu diğer türlü çekilmiyorsun
küçük büyük demeden insanların kalbini onarılamayacak şekilde kırıyorsun
niye kendini düzeltip herkesin özlediği o mütevazi o kibar insan olmuyorsun
son olarak kendine gelmeyerek çıkmaz sokak hayatı kendine zindan ediyorsun

etme


alaturka keder