NE OLDU SANA
Bir his var içimde öylesi buruk
Söyle can hangi el yar oldu sana? Coşku dolu halin nedense duruk Sinemdeki nefes dar oldu bana... Arardın, değildin böyle umursuz Bırakmazdın beni sevgi yağmursuz Korkuyorum aşkım içim huzursuz Hal-i pür melalin sır oldu bana... Yönümden yönünü dönmüşsün gibi Sıcaklığın yitmiş sönmüşsün gibi Sanki benim için dünmüşsün gibi Hayallere dalmak zor oldu bana... Eksi yetmişlerde donuk bakışın Zoraki gönülsüz selam çakışın Sebepsiz öfkeler, sertçe çıkışın Buz kesti baharım kar oldu bana... Hazana uğramış dilek ağacı Aşkım yüreğinde sanki kiracı Eli kulağında kapımda acı Gök kuşağım söndü, mor oldu bana... Solumdaki yorgun yumru tekliyor Anılar ruhuma hüzün ekliyor Yarınlar umutsuz, sonu bekliyor Geceler gözyaşı, har oldu bana... Bulem hatun, 14/11/2013, Antalya |
Bu şiire günün seçkisini beğendiğim için geldim. Belli ki o şiir bir tesadüf değil. Bu şiirde de aynı heyecan, aynı akış var. İki yerde takıldığımı söylemeliyim. Birincisi 'duruk' kelimesini pek kullanmayız, belli ki orada onu kafiye zaruretiyle kullanmışsınız. İkincisi ise 'gönülsüz selam çakışın' ifadesindeki 'çakışın' kelimesi oraya pek oturmuyor; çünkü o kelime ile 'gönülsüz' sıfatı yan yana gelmemeli. Anlam bakımında 'çakış' gönülsüzlüğü değil, aksine gönüllü olmayı, neşeyi, canlılığı ifade ediyor...
Çok ince eleyip sık dokuduğumu düşünüyor olabilirsiniz; ancak güzel şiirlerde bu böyledir. Şiirlerinizi demlendirmeden buraya asmayınız. Bekleyin, biraz zaman geçtikten sonra üzerinde biraz daha çalışıp ondan sonra asınız...
Saygı ve selam ile...