Şimdiler hiç yoktu
belli değildi yarınlarımız
onu hipnotize etmek en çocuklaştığım duyguydu
bak derdim
bakar gülümserdi
bak derdim o zamanlar göz yaşı damlardı k/alemden
fayda yoktu
kavrulurduk kendi yağımızla

kendi şiirimizi yazardık kendimiz-biz hala şaşkındık şaşkınız
iki dudak bir adamı asardı
aramızda nice uçurumlar
dağ taş bayır ova

erirdi kış günü güneş
salkım saçak dökülürcesine denize
bu rituel’den ben de payımı alır hoşnut olurdum

saçlarımdan Şelaleler--yıldızlar akardı
durup dururken oluverirdi her şey
hayali bir döngünün içinde bir el dokunduğunda başıma

şimdilerde kaç paraydı sevmeler
o zamanların masum aşkları galebe çalıyorken şartlı şurtlu sevilere

şimdiler hiç y/oktu ciğerime
ay denizi ilk öpüşünde

enlerin şımarttığı ben’imle şaha kalkardı erincim
bilirdim ki bana bir göndermeydi- bu gizemli salınış
geriye yine bilinmezlik kalırken- ay’ın dünyayı s/eyriyle
bir kavis çizimi
taa balkonuma gelen sesiyle iner yankılanırdı ki- kocaman ayaklarıyla pat pat pat
bu gürültüde bile kimseler uyanmaz
duymazdı kimseler
derin uykusunda

şimdiler hiç yoktu
umursamazdık yarınları

aşk o zamanlar vardı