Kapattım Gözlerimi Gecelere
sana muhtaç sinemde durur soluğun
gaflet uykusundan uyanır okurum muhayyer bırakılmış duyguların telaşı mateme bürünmüş bir şiirin nakaratı pervasız sözlerin alaylı b/akışı z/aman vermez küskünüm sana yazdığım şiirlere kırıldı kalbim suskunluğun sanki cendere "Ya kırdığın gönül’ü Allah seviyorsa"? mevsimleri sorma bana yalnızlığın kıyısında hangi mevsim olsa ziyandır bana sükût dokunur yüreğime tek tesellim adımı andığın şiirlerin sen benden gittin ben seni kaybettim yanmış bir yüreğin külleri savrulur acıtır zamanı efkarım yükselir eflak’a ahımı kusar bulutlar ıssız toprağım nemlenir üşür yokluğunla bizar bedenim dürdüm vurgun yemiş ruhumun defterini sürülmüş siyaha ayrılığın rengi hangi boyaya değsem matem karası ziyanı yok gözlerimin sürmesi aksın geceye boyasın sıfatımı kapattım gözlerimi gecelere söksün şafaklar yine afakta tulû ederken aşk’mı bu baştan sona yalan bir hikaye |
kırıldı kalbim suskunluğun sanki cendere
"Ya kırdığın gönül’ü Allah seviyorsa"?
Allahın sevgisinin yanında bizim sevgimize sevgi denir mi? Ummana bakıp bir damlaya büyük denir mi? O damla ummana karışınca büyük olur.
Allah, sevgimizi sevgisine ilhak ettiği bahtiyarlardan eylesin bizi.
Selam ve saygılarımla.