Koskoca bir yalandı sevdim deyişim zaten
Üzülürsün diyeydi zamanı ertelemem
Önce alışman lazım, ayrılık fikri benden
Acele et diye de kat’iyyen üstelemem
Unutmak kolay aslen sevenlere nispeten
İğne yurdusu kadar boşluğun dolar hemen


Dedim ya hiç sevmedim ne huyunu ne seni
Yolcu yolunda gerek her şey buraya kadar
Kalbini de ferah tut sen merak etme beni
Herkes bulur nasılsa gönlüne denk bir ayar
Hasrete de gelemem aşkla yakmam bu teni
Bir yıkılacak olsam kim tutar şu bedeni


Mangal yürekli olmak lazımdı bunun için
Ömrünü sermek hani sevdiğine amade
Mizacıma ters ise umut etmek de niçin
Hiç kimseyi sevemem kalbim hep boş ve sâde
İyi gelir demiştim belki birazcık telkin
Yalnızlığın evinde ürperdiğimde ilkin.


Ama hepsi bu kadar taş yürekli biriyim
Tahammül sınırımsa eksilerde bir yerde
Benden sana yâr olmaz, bakma bir tek diriyim
Zorluğa da gelemem hep kaçmak var ya serde
O yüzden diyemem ki ben sözümün eriyim
Ne de olsa gitmekte bir adım ileriyim


Benden razı olmanı dilemek büyük ayıp
Helallik istemeye yüzüm yok biliyorum
İki sözün hatrına gururu hiçe sayıp
Yine de bile bile kapına geliyorum
Sükut ile beklerken umarım kaçmam cayıp
İnsafına kaldım ya her saniyem bir kayıp


Nazende yüreğinin nabız atışlarını
Hüzünlü şarkılarda gözünün dolduğunu
Atiyle hasb-i halde hayal kuruşlarını
Gitmekten söz edince çehrenin solduğunu
Başımızda pır dönen albotros kuşlarını
Bir çırpıda unuttum mahzun bakışlarını.




12 Kasım 2013 / NÜS