ey hayalleri yıkılası...
ömrümün yüzkarası
sevdamın yarası...
dinle sayfalar kanıyor yine;


ölüm soğuğu hissettiren sevdanı sol yanım kanatıyo bugün
sessizlik demişin kendince...
sessizlik bazen iyidir...
sen bağıra bağıra kendini içime yazdıran adam değilmisin
şimdi hangi suskunluğu savunuyosun...

konuşabiliyorsan konuş,
yazabiliyorsan yaz
sadece susmak,ölümdür karşındakine sevgili...
oysa ben,
susarken bile neler anlatıyorum sana bak...
eğer sessizliğin bile bişey söyleyemiyorsa
sessizliğin korkaklığındır yar...
oysa delikanlı derdim ardından ben
yiğittir benim yarim
ve gözü karadır onun derdim...
derdimde...hiç düşünmezdim
gözünü bunca karartıpta
yiğitliğini beni yımakta kullanacağını
hayal bile etmezdim,büküp bileğimi
zaferini kutlayacağını,
düşünmezdim sevgili...


zehmeri ayazı gibi,vuruyor yüzüme yokluğun
karın ortasında kalmışımda nefes nefeseyim sanki
kör bıçaklar şah damarıma dayanmış gibi
ha öldüm ha öleceğim sevgili...

yetiş demiyorum sana,
bilirim gelmezsin
ölüm olsa bu aşkın bedeli yinede kıymet bilmezsin
sen sewmezsin
sen sewemezsin sewgili...

aramızdaki dakikaları gurbet eden sen,
şimdi yabancı memleketlerin sokağına
"benim sılam onun kalbinde kaldı yazıyor muşun"
oysa ben sende;
çok uzaklara gittiğin için değil;
benden gittiğin için gurbet ettim bu sevdayı kendime
artık yalvarsanda nafile
seni seven çucuk dillerde masum sevdası ile karıştı maziye...
masaldın okundu ve bitti işte...
şiirler,artık seni değil sensizliği anlatacak...
gittin diye
bittin diye
ve en çokta yıktın diye...
sen bittin sensizlik başladı bu hikayede...