Bir zamanlar seni ne çok arşınlardık ada sokağı
Ne çok erguvanlarını kopardık çocuk çığlıklarımızla
Leylaklarla bezenirdin, sağın solun kınalı
Cumbalı terasta gün senden doğar, akşamı sana gömerdin
Yorgunluğunu sende giderirdi beyzade babam
Kilise papazım, İmamım, sende keyfe keder
Bahçemizin en uzun çam ağacı başını sana yaslar
Uykusunu serinletir ıssız sevda gecelerinde denizimin
Ve adam dolusu gemiler yanaşır yalnızlar rıhtımına
Sen kolların açık bebesini kucaklayan ana şefkatiyle
Bir günü daha hazla yaşardın ada sokağım
Geceyi sende sabahladım, piç uykularım hala aralık
Fan/usu kırık sokak lambasının ışığı yorgun, cılız
Ve akordeonla yeniden duyulur sesi Kirkor Efendi’nin
Ardından atlı faytonumu kovalardın ada sokağım
Sana çıkan sokakların çetelesini tutardı
Namın yürürdü şimdiki gibi.