EFSUN
Soğuk gece
iliklerime değin yalnızlık sapsarı sararan kısmı felç düşlerim onun dışarıda kalan elleri tutumsuz benim ellerimle uykusuzluktan tutkusuzum zamanı akıtan kumların içinde sapsarı tuzundan yanıyorum... yalnızlık çaresi tutumsuzluk sayıklarken anlatmak korkutuyor kendime bile bu zamanlar kaçmak kendince bir düşün koynuna ve senle birlikte kaçmak dönmemek geriye... bir küfürün içindeydi geçmiş zahmetli yanlarımı çiziyordum çalkalem yani doğru olmuyordu hiç yaşamak ... Ağaçlar sarı kalbimin çürümüş meyveleri dallarında bir sepetle topluyorum takıyorum koluma üvey bir anne gibi orman ürkek yürüyorum ormanın ucunda bir ev içerde bekleyen gizlenmiş bir kurt aç kapıyı diyorum büyükanne karşılıklı kandıralım birbirimizi sen beni ye ben sepettekileri ve dünya ikimizi... içimdeki çocuk yalnız. ve aşk derimin içinde acıtan aşk yalnızlığıma güler , alaycı..Koyudur şiir açan kan çiçeğim gövdemin ihtiyacıdır .. ve onun içindeki adam... |
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin susmasın
__________________________________Saygılar