Kalbim Hâlâ Çocuk AnneBaktıkça batıyorum gökyüzüne Gece karanlığı taşıyor odama Soluğumda gri bir ürperti yine Duvarlar üstüme üstüme geliyor korkuyorum anne İki büklüm oluyorum Düş kelebekleri dönüyor başucumda Simsiyah bulutlar çoğalıyor yine Çığlığım kırılıyor avuçlarımda Saçlarım pamuk tarlasında büyümüş gibi bembeyaz Sesim yaşlanıyor, oysa Kalbim hâlâ çocuk anne Nasıl özlüyorum bir bilsen Akasya ağaçlarının dallarına çıkıp güneşe su vermek istediğim o yılları Sen kokan papatyaları , yorgun argın akşamları Eve ekmek getiren babamı Sahi,fesleğenler ne zaman açıyordu, unuttum anne Unutkanlığım arttıkça hatırlamak istediklerim çoğaldı Yeryüzünde İnsanlar garipleşti herkes mutsuz ben dahil, üzülme Kalbim hâlâ çocuk anne. Nurcan TALAY 09.11.2013 Saat:20:02 |
Yüreğine kalemine sağlık
Yürek sesin susmasın
__________________________________Saygılar