Ah bilsen, bilebilsen Nasıl yanardı seni her anışta içim Ve nasıl resmine bakıp bakıp Sabahlara kadar ağlardı Kan çanağı olmuş gözlerim
Bu ne menem bir hasretti Günbegün içimde simsiyah demlenen Yeter çektiğim yeter dedim Gecenin kör vaktinde Aniden salıverdim kendimi iskeleden Göz açıp kapayana dek Hiç oldum vazgeçince emelimden
Üzerimden geçse de ada seferleri Eskisi gibi değilim ya sıcak ve diri O yüzden korkmuyorum besbelli Sahi... Bir de ben… Ben öldüm ya aslen Kulaklarım patlamıyor artık Gri sakallı geminin düdüğünden
Deniz! Ah Deniz! Vallahi pişmanım ölmekten Hadi vuracaksan vur geldiğim kıyılara beni Bırak şimdi geçmişi Sol yanı meczup ay ışığını Yudumlarken dingin avuçlarından Bak nasıl da umutla titriyor Yüreğimin ilmek ilmek her yanı....
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
_PİŞMANIM_ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
_PİŞMANIM_ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bu ne menem bir hasretti Günbegün içimde simsiyah demlenen Yeter çektiğim yeter dedim Gecenin kör vaktinde Aniden salıverdim kendimi iskeleden Göz açıp kapayana dek Hiç oldum vazgeçince emelimden
Yanmalar bitince pişmanlıklar da bitiyor olmalı, aşk alev alev yanmakta çünkü o sondüğünde her şey sönüyor şairem... Tebrikler, sevgiler...
Yav!... Yakıştıramıyorum bu ölümleri ben şiirlere... Hep içimi acıtıyorlar... Korkulara kapılıyorum... Bir genç yürek, sırf sevdanın acımasızlığı yüzünden, ölüp gidecek diye içim tutuşmakta... Okuyacak da yüreği yanan bir garip, efkarın esintisine kapılacak, gidip atacak kendini dalgalara diye telaşlara kapılmaktayım...
Bilirim, yaşamanın ölüme benzetilmesini yazar şairler ama, elde değildir, ben korkarım, gönül korkar işte...