Dalgınlık eceliyle mazimi çaldırdım

simit kokan körükleri patlamış otobüste

ne şiirler vardı içinde çeşitli yıllardaki reyonların seçimiyle.



Mecnun ile Leyla’yı kavuşturmuştum dırdırlar içinde

kadınlarımı anlatmıştım

gözleriyle yemin eden güneş göz bebeklerinde.



Yalancıları çizdim ümit veren masalcılar diyarında dillerin başka kalbiyle

her kağıda neler yazmıştım panzehiri olmayan çilelerle

neştersiz sezaryenlerle.



Sevinç mi ?!!

Hayat törpüsü başlamayan lisedeki kız arkadaşımın repliklerinde

keşke bunca yıl takatukayla halı örseydim kişilik erozyonsuz nasırsız

ellerimle.



Ne şiirler yazmıştım

biçare şuh kahkaha atan pavyon önündeki dilberlere

pilotun sönmemiş lav arzusuyla iniş takımlarıyla hostese sinyal vermesine.



İlk öpüşmemde

ya hamile kalırsa korkusuyla yemekten kesilişime

ya da ilkokulda öğretmenime aşık olup evine kadar peşinden gidişime.



Her şeyin sonu var fragmanı olmasa da

eceli gelmemiş tekerlekler şerit değiştirmekte

nasıl kıydın kapkaççı başka dilde konuşan bu kağıttan yiğitlere.



Eceli gelen çay bardağı elimden süzüldü

planör sessizliğiyle

neler ölmedi ki içimde bugün eceli gelmeden derinliğiyle.



Bugün aklım başımda başka dille konuşmuyorum

bilimcim tam yerinde

çalındı ya şiirler(evrak çantam-cep telefonu...) Sarhoş edasındayım asıl

sorun bu işte.


serdar san İZMİR 2003