*
cüce düşlerimizde ak renkli taylara binerdik
titrek deliye poz veren zır delilerden biriydik

gelmediğin günleri sayıp kurutmadan asardım
ah bir gelsen İzmiri her gün ellerimle yıkardım

kurtların bir aş bulamayıp köylerde uluduğu
uyurken uç uç böceklerinin uçmadan sustuğu

alnımızda kurban kanının akan kırmızılığı
bizim kaderimizde ümitsiz yürek yırtıklığı

gelmedin şekeri düşmüş bir çocuk gibi bıraktın
kapı üstüne nal koydum gelsen sevgimden bıkardın

sabahları bülbül olurdum taranmamış saçlarda
gemiler geçirirdim teninin terli buğusunda

yoksun balta girmemiş ormanlardayım kendim sıra
gel de sevilmek nasılmış göstereyim beni sına

günlerim dokuma tezgahında zamanı dokuyor
radyo dışında sessizlik her yerimi kundaklıyor

su kaybı diyorlar nem depreminde kavruluyorum
körfeze konan flamingolarla avunuyorum

seni sen olmayan bahçemde ukdeyle süslüyorum
yola çıkmışsın gibi ürkek gezeni gözlüyorum

gelsen şansızlığımı Karşıyaka ya fırlatırım
avurdu çökmüş kendi ıslığımı kendim yırtarım

lehçesi bozuk yalnızlıkta bir tek sana alıştım
sensizlikten halt ettim bulutlara bile sataştım

sana yakınlaşırken uzaklaşan yalnızlıktayım
yalnızım her gün ölecekmiş gibi hazırlıktayım

mayına bastı hiçbir şeyden tat almıyor şu dilim
şeker bayramını bekliyorum gözyaşlarım sicim

sana özlemim yeşil kaldı ben haddimi bilirim
öldü dediler beklide yaşamaktasın kim bilir


*
Serdar San İzmir, 24.06.2006

*