KAYBOLAN YÜREĞİN İÇİNDEN GELİYORUMBen sen dim aslında içinden geçen, nehir gibi düşüncelerini temizliyordum diplerine inmeden pislikleri bir süzgeç gibi seni ben yapıyordum her elediğimde biraz daha yakın tutmak için ben olan aynayı yüzüne ki görmen lazımdı hengameyi gözlerinde başın ağrısa zonklardı gözlerimin bebekleri silmek isterdim izlerini dudaklarında aşk’ın incecik la teli gibiydim tek vuruşluk tezenenin değmediği yalnız kulağını dayadığında duyabileceğin deniz kabuğu misali ne farkederdi sen bunu hiç bilmesen de dinlemek için gönlümün merdivenlerinden hiç inmesen de.. Rüyalarına girerdim bazen ayağının takıldığı dal olurdum bazen dkorku ve ter içinde bir türlü çıkamadığın merdivenler ama hep orda olurdum terini silmek için tam yüreğinin ortasında görünmez bir pelerinle gizlerdim kendimi ve beklerdim ben olma yolunda ki ayak seslerini. Ne zaman ki kara bir karga gibi çığlığın aç göz gönüllerin parlmaklığına dokundu ne zaman ki aynalar bana küstü bir akşam gün batarken sevgimin üstüne gölge gibi anladım ki ben senden çok önce ölmüştüm karanlık sokaklarında girmeye her korkup geri adım attığımda ısrarla buz gibi ellerimden içine sürüklerdin gördükçe izbeliği ellerimi kapatırdım yüzüme ben inan senden çok utanırdım. Bir adım öndeydim yazdığım, çizdiğim her anın üstünden atlarken şirler döşerken geçtiğin kaldırımlara bilemediğim söküleceğiydi belirsiz bir zamanda ki o zaman çok yakınmış aslında ne çok emek vardı bilsen her lokmasında . söyle bana şimdi hangi gözlere asfalt döşer o gözler ben hala keçi yolunda kaldım düşlerde öylesine başı boş öylesine kaybolmuş bir yürekte.. Her adımım seni geçmekle sende kalmak arasında mekik dokurken sarı bir güneşin damlasını başımın üstünde yakaladım ve mavi gökyüzüne sıcak bir gülüş fırlatarak sahil yoluna saptım kurtuluşum bir denizin gözlerine bakmakla oldu işte o anda eski anılar asıldığı duvarlarda bir hamlede soldu.. Ayvazım DENİZ |
rumuzun seni ayna misali yansıtıyor...
destan yazacak kadar yorum yapabilecek kapasitem olmasına rağmen şu an ne yazacağımı bilemedim şiirine...
şiir hüzün eşliğinde tek bir şey anlatıyordu...tek senin gözlerin o mavi gözlerin ve o hatıralarda yaşayan bekleyen ben, ezelden edebe bir tek sen...
sen benim eşim sen benim ruhum sen benim kalbim:((
kutladım şairem...
saygılar yüreğine...