BENGÜ DESTANI
İnince Göste’ye Ekinbükü’nden
Tozlu Yollarına Varasım Gelir Horoz Tepesi’ne Çıkmadan Hemen Seni Kollarıma Sarasım Gelir Keklikler Önümden Uçup Kaçmadan Tahta Köprüsünden Daha Geçmeden Soku Taşı’ndan Bir Yudum İçmeden Hemen Köy İçine Giresim Gelir Eşsiz Doğasında Hayale Dalıp Cami Bahçesinden Elmalar Çalıp Irmak Deresine Doğru Yol Alıp Kendimi Sulara Veresim Gelir Harmanlarda Yakar Topu Oynamak Ne Güzel Olurdu Çelikle Çomak Bir Çıtlamık Ağacına Çıkarak İki Üç Dalının Kırasım Gelir Sarıkaya Yine Dumanla Dolmuş Kaya Dibi Dersen Sise Boğulmuş Yazının Yüzeyi Çadırla Dolmuş Benimde Bir Çadır Kurasım Gelir Çatak Deresinden Köye Girdin Mi? Yolun Solunda Bir Okul Gördün Mü? Sınıflara Girip Hiç Oturdun Mu? Bu Yüzden Hep Çocuk Durasım Gelir Çocukluğum Geçti Topraklarında Fildiş Oynamıştım Sokaklarında Mantar Toplamıştım Çamlar Altında Tekrar O Günlere Eresim Gelir Diyar Diyar Gezip Etsinler Takip Var Mıdır Dünyada Köyüme Rakip Havasını Derinden İçime Çekip Toprağına Yüzümü Süresim Gelir Bir Gün Kızılırmak Saldı Suyunu Üstüne Çöktüler Boğdular Onu Düşünmek Bile Zor Yok Olduğunu Onu Yıkanları Vurasım Gelir Köyümü Yerle Bir Edenler Kimdi Bu Büyük Günaha Kimler Hâkimdi Doğduğum Topraklar Bir Hayal Şimdi Bunun Hesabını Sorasım Gelir Yıllardır Gönlümü Avutamadım Derdimi Kimseye Anlatamadım Çeyrek Asır Geçti Unutamadım Hala Oraları Göresim Gelir Oralara Özlem Bendeki Yara Vasiyetim Olsun Bütün Dostlara İçimden Geçendir O Topraklara Ölünce Bedenimi Seresim Gelir |