ben hiç diyemedim
sensiz olmazken sabahlar sen sorardın ne bu karalar diye
ben hiç söylemedim karanlığıma sebebimin sen olduğunu sen hep bi sebep araken bu bendeki biçare hallere ben hiç söyleyemedim çaresizliğimde de sebebimin sen olduğunu beddua ederdim içim sızlardı kıyamazdım susardım sonra sen gülerdin bense gözü yaşlı başlardım her sabahıma ben içten içe sana yanarken sen hep merak ederdin ya ben hiç söyleyemedim sebebimin sen olduğunu düşerdin gözlerimden bazen sessizce girerdin hayallerime kendinden bile habersizce otur derdin anlat dinleyeyim derdin ne ise ben hiç söyleyemedim tüm dertlerime sebebimin sen olduğunu yorulurda kalbin başka aşkta bende dinlenirdi hani sen hiç bilmedin bu beni mezara gömerdi diri diri sorduğun zaman nedir bu sarhoş bakış gözlerindeki ben hiç diyemedim gözlerinden içti gözlerim sebebim sensin... ^cENNET kUŞU^ |