Annesinin pekte önem vermediği tahta sanduka aşağıda ki mahzenin soğuğunda öylece terkedilmiş bir halde tozlarıyla duruyordu,

eline aldığı bezi hızlıca vurdu anne Viviana tozlar savruldukça arada öksürüyordu,zaten fazla sağlam olmayan kilidi bir taş parçasıyla hızla kırdı,kalın yeşil kadife bir kumaşa sarılmış açtığında ise içinde çok eski bir kitap buldu,tarihine baktı sayfaları sararmış uç kısımları sanki yanık gibi simsiyahtı,
tekrar el attığında sandığın alt kısımlarında eski milli kıyafetler vardı, o dönemlerden beri hala süre gelen değişmemiş gelenek olan bağ bozumlarında yörenin kızları arasından seçilen o kraliçe , yörenin en taze dipdiri yeşil kırmızı üzümlerinin sepet sepet sunumu ve o gülümseyen
güzeller

birinci olan tabi ki de hep oymuş diye hatırladı o an gülümsedi , iki eliyle yukarılara kaldırıp işli eski cepkene baktı,en dip kısmında bir küçük sanduka işte o sımsıkı kapalıydı,açamıyordu,annesi hiç ellememiş olmalıydı,öylece bırakmış neler vardı,zorladığı taş parçası işe yaramadığı için duvarda asılı küçük baltayı kilide vurdu ,bayağı hasar gören sandukadan yazılı bir defter,eski mektuplar küçük kutu değerli takılar çıkarken şaşırdı kaldı
,annesi niye umursamamıştı?
öylece bırakmış olmalıydı,belkide farketmemişti bile,keşke o yanında olsaydı soracağı o kadar çok sorular vardı ki...

AYRILIK ACISI SİNMİŞ KOKUNU TAŞIYAN RÜZGARLARDA

Ayrılık ne zor şeymiş senden Elisaveta
bilemezsin nasıl bir sancı damarlarımı yakan kanımda
yan yana yürümeyi çıplak ayaklarımızla koşmayı özledim kumlarda
ama bir denizci var bir asker şimdi denizlerin ortasında
düşünmedik biz sadece sevdik kutsal ruhlarımızla
sayfa sayfa mektuplar yazmak isterdim bana verilen kısıtlı zamanda
sen ne dediğimi anla ağlamadan oku cesaretli ol yanındayım ruhumla
hani o koştuğumuz patikalara git denizi gülerek selamla
dalgalarla konuş rüzgar dokunsun o saçlarına yanaklarında
soru falan sorma derin bir nefes çek acele et bekleyen aşkımızı kucakla
rüyalara bile zamansız bir yerdeyim oysa ben şimdi uykusuz açıklarda
her şeye hazır ol gelemem belki bu askeri yollarlarsa uzaklara
takvimleri unutan zaman şu geminin pervanesinde dönen sularda
sakın beni unutma kudretli topraklar belki beni çağırır ayak bastığım limanda
o an gelince sadece sen ol karşımda hızla koş aç kollarını sarıl
kokunu duyayım ellerim değsin yeter
sarı saçlarına değen tuzlu rüzgarlarda

AH ELİSEVETA
DENİZLERİ SEVERDİM ASLINDA
AMA SEN KOKAN ŞEHRİM
DAHA AĞIR ŞİMDİ
ÖZLEDİĞİM O KARALARDA

............................
Karadeniz kıyısında bir liman şehri Köstence
kızı Elisaveta
sayfa sayfa aşk kokacak
büyük annesinin sır aşkını
onun topraklarında çözünce..