VELEV Kİ
Uzun bir yoldu çıkarıldığımız
Otuz dört belki de yetmiş dört Koca yıl Mutluluğu bulma yolunda Geçen otuz üç yılda Her otuz üç metrede sıcaklığın arttığı gibi Artmadı mutluluk Her iki yüz metrede azaldı Zirvede kucak açmış beklerken Hep uzadı yollar Oysa medeniyetti yol Toprak,asfalt farketmeden Ne zaman yürümeye çalışsak Hep diken ,hep diken Yada bilmeden bastığımız yerde battık Özümüze Bir okaliptusda yeşerdik Uzadık göğe doğru Başımız göğe değmedi ama Kalan yolu gördük Uzun sürmedi gelmesi Sert rüzgarların Belimizi kırdı Durulur mu? Sürünerekde olsa Üç-beş saat yetmese de Velev ki Gel(e)mesen de Uçmak gibisi yok Yedi tepeli şehre oturmuş mutluluğa |