Karanlık
Desem ki kâinatın bir ucundayım
Diğer ucunda sen. Kaç ucu boşta, Kaçı birleşmiş. Kaç ucube keser yolları, Bir bilsen, Bir bilebilsem... Öyle bir karanlık ki zifir içinde zifir, Zehir gibi dolar ciğerlere, Solunurken kir, Tartamaz hiçbir fikir... Ayrılık çekilir, hasretlik içilir, Zaman geçilir, mekân seçilir. Seçilmez yokluğunda hiç bir ışık, Geçilmez hiç bir yoldan, İçilmez hiç bir sudan, Heyhat..! Çekilmez olur hayat... Bilsem ki kâinatın uçurumundayım Bir noktasında sen. Çağırsan beni, seslensen, Bir nefes versen, Sana gelebilsem... Ne Leylâ çağırır beni gel, Ne de fısıldar sesimi Leylâ’ya yel, Karanlık çöker burçlara, Sonsuzluk kalır Aramızda engel... Erol Uraz 12/07/2011 Kırklareli |
hocam hece şiirleriniz çok güzeldi ama serbestte de aynı güzel ahengi buldum
kutlarım yürekten
saygılarımla