Ayşecik
Bir Ayşecik vardı
Kendi halinde Güler yüzlü ve mahçup Yaşlar dolu gözlerinde Tam alışmıştı Dost ve düşmana Belli edecekti sözlerinde Ama olmadı Bir gün hüzünlü bir şekilde Elinde bir kağıt bir kalem Sabret be Ayşecik Her tarafda var dert ve tasa Teselli vermek istedim birazcık Koymuştu kafasına Aylar önce Yazmıştı kar ve zararını Kafasına Ama üzülüyordu İşten ayrıldığına değil Birkaç sevdiğini Geride bıraktığına Sevildiğini bildiği halde Bir mübarek gün Elveda dedi Dostuna düşmanına Güle güle be Ayşecik Çok sevdiğimizi sanma Şımarırsın İşte seviyoruz birazcık Sami Tüce 12/12/2005 |