Güneş parlamadı ay doğmaz oldu,
Karanlığı yaşadık bizim ellerde.
Yobazın muskası bilimi boğdu,
Ateşe odun taşıdık bizim ellerde.

Ölü anadan gürbüz bebek doğar mı,
Milyon yalan bir gerçeği boğar mı,
Akıl dediğin taassuba sığar mı,
Eski yaraları kaşıdık bizim ellerde.

Dedemin gömdüğü ölü dirildi,
Akıl paspas oldu yere serildi,
Zemheride çiçeğimiz derildi,
Ağustos’ta üşüdük bizim ellerde.

Pir Sultan’ı dördüncü kez astılar,
Kubilay’ı yüz bin defa kestiler,
Karanlıkla barışıp aydınlığa küstüler,
Bir sarıklı baş idik bizim ellerde.

Melek bildik iki yüzlü şeytanı,
Nasıl unuttuk Ankara’da yatanı,
Adam zannettik bala zehir katanı,
Yüreğe basılmış taş idik bizim ellerde.

Bağırsa duyulmaz halkın çığlığı,
Aşamadık siyasetteki sığlığı,
Kitaba uydurduk eğitimi sağlığı,
Bir kanatsız kuş idik bizim ellerde.

Yılmaz Özdemir