Yorgunum anneBuğulu gözlerim Göz kapaklarım taşımıyor kirpiklerimin ağırlığını Kapatıyorum aydınlığa Hüzün mabedim dört mevsim hazan Yapraklar dallara küsmüş demiştiya şair sonbahar bahane Gün güneşinden yoksun burada her yer karanlık Aklımın derin labirentlerinde kayboluyorum Derin ve karanlık bir kuyunun dibine hızla düşüyorum Bir beyaz leke halini alıyor fikirde takılı günahlarım Ve dökülüyor başımdan ayak uçlarıma Işık huzmesi gözleri Durgun göllerin huzuru var bakışlarında Hüznü gülüşlerinde saklı Ayın on dördü bu gün şen ay Tebessüm etti ıraktan Umutlara gülümsemekte sanki Geceleri biraz daha fazla seviyorum sanki Uykusuzluğumuda unuttum Seyri doyumsuz uzak ara konuşuyoruz Susarakta anlaşıyoruz Bazen minik bir bebek çığlığına susuyoruz Bazende huzurlu nefes alışlarına hapsoluyoruz Bu gün ayın ondördü ay şen anne Ve ben geceleri biraz daha seviyorum Can Cezayir Aydemir |