Seviyorum seni,
hasretin kuşatmış dört yanımı,
ne senden bir iz var,
ne de bir ufacık nefes!

Renkler dibe vurmuş,
bulutlarda yemyeşil hareler,
ağaçlarda yapraklar masmavi...

İklimlerse alabora,

ocak ayının bu ilk günleri,
meltem rüzgarları sarmış heryeri
sanki,
temmuz misali...

Seviyorum seni,
bestelerde notalar,
yağmur damlalarına dolanmış
sağa sola savrulurken,
pencereme çarpıp,
yüreğimi sarıyor,
sanki
her nota,
her ses vuruşunda,
tüm kan akışım,

devranını unutur damarlarımda...

Seviyorum seni
kelimelere sığdıramadığım
sonsuz bir efsun ve coşkuyla,
sen beni kimi zaman unutmuş ,
hiç olmamış,
ve yok saysan da,
ben yokluğunun etrafımı dört yandan kuşattığı,
o serseri,
sahipsiz akşamlarda,
seni düşünürüm,
gün doğuncaya kadar...

Seviyorum seni,
kaybolurum çoğu zaman,
sana açılan,
çıkmaz sokaklarda,
ne geri dönebilirim,
ne sana ulaşabilirim,
yokluğunun labirent SOKAKLARINDA,
kaybolur adımlarım hoyratça...

Seviyorum seni,
ne ifade edebilirim sevdamın çaresizliğini,
ne vazgeçebilirim,
derimi kesip biçen bu derbeder
gecelerden,
başımı yasladığım yastıklar,
ve odam dört duvar,
şahit olur ,
hasretinin sessiz ihtilallerine...

Seviyorum seni,
ne ellerini tutmak vardır
ne dokunmak tenine,
ne de sesini işitip,
kokunu hissetmek...

Korkunç bir teslimiyet,
korkunç bir hakimiyet
ve korkunç bir eziyet...

yanardağın lavlarının,
söndü dediğim her noktasında,
her avcuma alışımda,
yüreğimi yakan,
olabildiğince güçlü
ilk günkü kadar taze

ve de
ilk günkü kadar yeni yepyeni bir ATEŞ...

Seviyorum seni,
eskimeyen,
tüketemediğim,
gizli bir nefes...

Sürgündedir senin isminde,
sana ait,
ve sana dair herşeyde,
tüm benliğim...

Gönüllü bir tututkluluk halidir bu,
acaip bir sevgi,
rakip tanımadan,
kuralsız,
kendine has,
sınır tanımayan bir sarmalde...

Tüm kasırgaların,
ılıman bir bahar rüzgarına dönüştüğü,
ve tüm yaz sıcaklığının,
poyraza soyunduğu,
dallarda iklimlerin kaybolduğu,
istikrarsız,
dengelerin alt üst olduğu,
anlamsız,
tanımsız,
tüm dengeleri alt üst eden bir fırtına beynimin dokunulmazlıklarında...

Seviyorum seni,
kimbilir,
belki seni sevmeye muhtacım,
içinde yaşadığım,
bana ait olan,
ama bensiz çekip giden zamanın,
çorak dakikalarında...

SEVİYORUM SENİ,
İŞTE,

İSTER GÜL BU HALLERİME,
İSTER ACI ÇARESİZLİĞİME,
İSTERSEN KIZ ÖFKELEN KIR DÖK,
VARLIĞIMI EN KÖKÜNDEN!
SADECE AMA SADECE,

YAZMAK İSTEDİM,
SANA,
SANA DAİR OLAN,
SESSİZ SEDASIZ
SEVDAMI...

NİLGÜN ÇAKICI/BURSA
3/01/2008/09.33