geçitgözleri kurumuş kadın önünden çekil koparak dağların yücesinden şiir geliyor en acısından tek damla yaşın yokken ağlamalara bu tufandan ne anlarsın yıkılmış zirvelerin afatı bu biriktirmişim gezginliğimden her koltuğum eza dolu okunmamış kil tabletler ellerimde ziyan bitmiş şulen sönmüş ışık tutabilir misin dertlerime belimde bağlı geçtiğim geçitler gittiğim yollar kangal kangal ilmek ilmek kör düğüm olmuş her biri tarih düşülmemiş seyyahın günlüğü gibi düşürmeyegör tellerine bir kirpik dalı dolanır boynuna seni boğar önünden çekil kadın sökün etmiş yıldızlardan geliyor dibine ağladığım ağaçlar dalıynan budağıynan eylüle ağladı bütün şairler haberin var mı ekim yıldırımlarından gönlüm hayber geçidi sevdam alinin deliliği kasım |
bu şiiri okuyunca,
son şiirinizdeki sitemi anladım.
Ben de aynı kanıdayım.
tebrik ve selâmlarımla..