Yine güzel bir şiir.
Realitenin resmedildiği bir mahzun sevda şiiri.
Her yaşanan, yaşanma ümidi beslenen sevdalar gibi,
hüsranla bitişin acısını taşımakta bağrında kelimeler.
Üzücü...
Ve,
acı tecrübelerin tecrümanı cümlelerle dop dolu...

''Sensin hatalı dedi güvenmeseydin bize
Her yüzüne güleni dost san diyen oldu mu
Kötülük bak yaşıyor onlar geldi mi dize
Gücün bize yetiyor şeytan nasip aldı mı?''

Nasıl da kurnazca bir savunma...
Seni biz değil, kendin kandırdın.
Şeytana uymanı biz istemedik ki...

Eeee!...
Böyle bu işler...
Düşenin dostu olmuyor dostlar...
Kara sevda ölümlerinde bile...

Ve,
gelelim,
kuyruğun koptuğu yere...
Şu çoğul ekine...
Aşklar...Sevdalar...Ayrılıklar...Aşıklar...

Hiç ama, hiç alışamadım ben bu çoğul aşk sözlerine.
Sevginin çoğulunu hiç sevemedim.
Hep yazarız ya bu güzel şiir köşelerinde,
aşk,
bir kez yaşanır...
Ve,
asla unutulmaz...
Diğerleri,
ancak onun gölgeleri olabilirler...
Aşkın kendisi olamazlar...

Güzel şiirdi şairim...
Gönüllerimize tercüman olmayı iyi biliyorsun...
Marka, model de ayırdığın da yok hani...
Yediden yetmişe kucaklıyorsun tüm seven gönülleri...
helal olsun diyorum...