Sevgili kardeşim,ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var: Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe, bütün evrene karışırcasına
ki sevdalarda büyük olsun.Büyük olan sevdalar,kolay kolay tükenmezler kendimce....
Bilirsin kardeşim, sevmek ve özlemek bir ateşe dokunmaktır; yakmaktır yüreğini yangınlarda. Ama sen üşüyorsun.Sevgilinin yokluğu hayatı buz gibi, buz gibi soğuk yapıyor.İçin üşüyor.Aklına geldikçe ,bütün azaların titriyor. Yakacak bir şeyin de yok…
kalbindeki ateşinden başka. O da sadece kalbini yakıyor.:Diğer taraflar buz gibi.Ağlama ve sızlamalrla akan gözyaşların bu soğukluktan birer inci tanesine dönüşüyor ama yüreğinin yangınını yinede söndüremiyor kardeşim.


unuturum diye yorma kendini,
her sevenle beni bir tutamazsın.
bu kadar yürekten sevmişken seni,
öyle kolay değil,unutamazsın.

yıllar sonra birgün seni anarsam,
kulakların değil kalbin çınlasın,
ardından bakıpta öylece kalan,
gözlerimde donmuş iki damlasın.


ahımın rüzgarı üşütür seni,
benden başkasına ısınamazsın.
yorgun şarkılarda anarsın beni,
öyle kolay değil unutamazsın.

yıllar sonra birgün,seni anarsam,
kulakların değil kalbin çınlasın.
ardından bakıpta öylece kalan,
gözlerimde donmuş,iki damlasın..
ÜNAL NARÇIN