Kalabalıkların boğucu yalnızlığına rağmen Sana aşığım İstanbul Oysa ben konuşmam, onlar da susar ama yine de anlar beni dört mevsim kışlık giyinen Bingöl dağları
Lakin burada, Ay’ın denizle sevişmesinden doğmaz yakamoz Ve sevgiliyi bile unutturan tatlı lodostan esmez hiç Belki de bu yüzden aşığım sana İstanbul
Aşkı yaşamadan, aşk yorgunu düşmek kollarına Olmayan sevgiliyi uğurlamak için volta atmak en afili rıhtımında Hiç kanamayacak yaraların kabuklarını sıyırmak ya da Ve bir türkü patlatmak en acılısından bakarken koyun koyuna yatığın, dizlerini karnına çekmiş deniz bozuntusuna
Ben sana aşığım İstanbul Kara olmasa da gözlerinin rengi ister evli ol, ister yedi çocuk sahibi dul bir dilenci…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İSTANBUL şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İSTANBUL şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.