Çok değişik bir şiir.
Duyguların meydan muhaberesi sanki...
Hüzünlü de...
Hikayesi ise bildik ama,
anlatımı çok mahzun.
Küçücük ümit kıvılcımlarının,
kocaman bir gönlü esir alışı var şiirin hikayesinde..

Giden sevgili, yeni hayatında mutlu ama,
yine de,
belki akının, gönlünün bir köşesinde, eskilere dair bir bukle düşünce kalmıştır.
Bir sevda kırıntısı hani.
Ve,
efkarlara vesile olabilecek en uafak ihtimale yer vermek istemiyor kalan kara sevdalı.
Sevginin yüceliğine bakınız...
Giden gitmiş...
kalanın gönlündeki sevgiye seyredin siz hele...

Hep söyleriz, hep yazarız ya;
aşk, bir kez düşer gönüle ve orada baki kalır.
Diğerleri aşkın gölgesi olabilir ancak.
O, ilk aşk da asla unutulmaz, unutulamaz.

Ömrünce kalır içinizde ve,
diğerleri hep yabancı, hep yolcu olur neslinizde...

Şiir, konuyu güzel işlemiş...