AŞK HATA AFFETMİYORDUAnıların cirit attığı boş bir odada kadın canhışar çalan telefonun sesiyle şimdilik var olmak zorunda kaldığı dünyaya döndü eli ahizeyi sahiplenir gibi yakalayıp kulağına yapiştirdi ve; Alo dedi sesinde korkunun tınısı dansederken titrememesine özen gösteren o şuh kahkahası ahizenin kenarına yapıştı. Eteklerinden sarkan eski bir gölgeydi telefondaki beklediği beklemekten nefret ettiği duymak için bir ömür verdiği o tatlı ses yine sanki karşısında duruyordu ve kadın her saniye o boğuk sesde boğulmayı arzuluyordu. Adam kadından vaz geçip gideli yıllar olmuştu ve kadın bu yılları tek tek yüzüne örmüştü bu yüzdendi rahatça kelimeleri sarfedişi alo derken bu kadar tek düze sesinin çıkışı. Adam geri dönmek istiyordu sesi ’ bitti ’ derken bir zamanlar soğuk Alplerin rüzgarlarını getirmişti ve kadın çok üşümüştü. ’Başkası var’ derken adam yeni bir hayata atılmanın sevinci sesinde pırıldıyordu sadece ’peki’ demişti kadın gözyaşlarını göstermemek için içinden ağlarken.. Şimdi ’affet’ diyordu adam utanmasız, mecburi tutar gibi sevildiğini bilmenin o kendinden emin adımlarıyla gelmek istiyordu yeniden kadın çöllerin sıcak rüzgarları gibi nefesini tuttu özlem karnını dört aylık cenin gibi tekmelerken geçmiş gözlerinin önünden film şeridi gibi geçti ölmekle aynıydı aslında kadın için cevabı son nefesini verir gibi ’hayır’ dedi ve telefonu kapattı adamın bitti derken ki sesi gibi katıydı sesi yeniden çalsada çevrim dışıydı ulaşılamazdı kadına aldatılmayı affetmiyordu aşk ne kadar hasret rüzgarları yüzü yıkasada o yalnızlığın kor gömleğini giyinmişti çoktan... Ayvazım DENİZ |
Yüreğine kalemine sağlık
Yüreğin susmasın üstad
_____________________________________________________Saygılar