Deli çağlarımdı,
gönlüme düştüğünde o dava.
Büyüyen bir yangındı
umut kokuyordu hava.

Sebepsiz ve hoyrat değildi,
bu kavga bilakis yürekli,bilekli
ve ( dilekliydi yaradandan )

Karıncalanırken yüreğim,
sert bir rüzgar çarpar alnıma
bırakamam kavgamı uğrayamam yanına,
Çakallar düzde çırpınırlar
vatanı bölmeye
az çekileyim desen gölgeye,
gelirler kanını emmeye..

Elbet severiz ama sevilecek vaktimiz yoktur.
Vatandan gayrısına dokunamayız,
çiçek çiçek gezip öz alamayız
dikenlerledir bizim işimiz.
Hayallerimizle avuçlarız
batsa da yüreğimize en keskin yanları.

İncinmeyiz kanayan her vurgundan,
canımı yakan dikenlerin sulanmasıdır
umursamazca namludaki kurşunu,
çoğu zaman-düşünmem-yolun sonunu,
Çünkü görünmezdir
boyanmıştır karaya gözlerim.

Ve anlayan olmaz beni derindir sözlerim
mana yükleyebilen anlar Hızır ile Musaya.
Can cananla canlanır
işitince dediğini duygularım
kirlenir ama yontmuşumdur
zevklerimi her vurduğunda hançeri,
körelir gözlerine baktıkça bilenir bilenir de gelir..
aCc